fake φωτο του νεκρού Osama |
"...Ακούστε τώρα και μερικά πράγματα γιατί στις Λατινικές μας γλώσσες περνάει η λέξη "χασσασίν" και θα μείνη "ασσασέν" στους Γάλλους, "ασσασίνο" στους Ιταλούς να σημαίνη τον δολοφόνο. Γλωσσολογικά λοιπόν, μεγαλειότατε, το χασσασίν παράγεται από το χασίσι.
-Τ' είν΄αυτό;
-Περιμένετε και θα δήτε. Πέρα στις Ινδίες έχει την πατρίδα του ένα φυτό, που το λένε κανναβούρι και που τα σποράκια του βγάζουν ένα είδος λάδι. Αυτό το λάδι το ξεχωρίζουνε οι Ασσασίνοι, το ξεραίνουνε σε μικρές πλάκες και το λένε "χασίς". Ένα μικρό κομμάτι πλακίτσας, το κόβουνε με το μαχαίρι και το βάζουνε μέσα σε μια πίπα με ξερά φύλλα από καναβούρι. Ανάβουνε τα φύλλα (σημ. ο καπνός δεν υπήρχε ακόμα) και καπνίζουνε το λάδι. Και τότε γίνονται σαν τρελλοί, βλέπουν οράματα, αποκτούν θάρρος, κοντολογής τα χάνουνε οι άνθρωποι, μαστουρώνουνε όπως λένε, και δεν ξέρουνε τι τους γίνεται.
-Καλά, και τι σχέση έχει αυτό;
-Με τις δολοφονίες; μεγάλη! Λίγο πιο κει από την Δαμασκό, έτσι όπως βαδίζουμε κατά τα ψηλώματα του Κασμίρ, βρίσκεται η επικράτεια του αρχηγού των Ισμαηλιτών, των Χασσισένιων να πούμε, που έχει το όνομα "ο γέρος του βουνού". Κανένας δεν τον ξέρει, κανένας δεν τον βλέπει, εκτός από το επιτελείο του, είναι ο γενικός αντιπρόσωπος του Αλλάχ επί της Γης, για τους πιστούς του, ύστερα από κάμποσους αιώνες θα τον λένε Αγά Χαν και τα πάμπλουτα παιδιά του θα σκανταλίζουνε την Ευρώπη μας.
Αυτός ο "γέρος" έχει ένα θαυμάσιο περιβόλι, τειχισμένο, κανείς δεν μπορεί να μπη εκεί μέσα και τοχει σκαρώσει στο πρότυπο του Μωαμεθανικού Παραδείσου. Ωραίες κοπέλλες παίζουνε τον ρόλο των ουρί, ποταμάκια με μέλι και με γάλα τρέχουνε ασταμάτητα, μουσικές παίζουνε αμανέδες και βουναλάκια με πιλάφι σπυρωτό υπάρχουνε παντού. Άσε τα γιαούρτια, τα κοτόπουλα, τα πάντα. Όταν λοιπόν θέλουνε να κάνουνε μια δολοφονία, διαλέγουνε τους εκτελεστές από το λαό τους και τους φανατίζουνε με την διάδοση ότι είναι οι εκλεκτοί του Αλλάχ, που καλούνται να εκπληρώσουνε την θέλησή του. Ύστερα, έξω από το περιβόλι, τους ποτίζουνε με χασίς μέχρι που να χάσουνε τις αισθήσεις τους κι έτσι αναίσθητους τους κουβαλάνε μέσα. Οι μέλλοντες δήμιοι ξυπνάνε μέσα στον παράδεισο σαν χαμένοι και ζούνε δυο - τρεις μέρες μπέϊκα, όταν ρωτάνε τους λένε ότι ήδη βρίσκονται μέσα στον Παράδεισο του Αλλάχ. Ύστερα τους ξαναχασισώσουνε και τους πετάνε έξω, εκεί που τους βρήκανε. Ο φουκαράς ξυπνάει μέσα στην μιζέρια κι έχει την εντύπωση ότι αληθινά πήγε στον Παράδεισο. Τότε τον διατάζουνε να πάη να δολοφονήση εν ονόματι του μόνου και μεγάλου Θεού.
Αν πετύχη, έχει σίγουρη την θέση του στον Παράδεισο, μετά θάνατον. Αν σκοτωθή, πάει αμέσως, αφού ενεργεί κατ' εντολήν του Αλλάχ. Ο άνθρωπος που ξέρει πια τι χαρές τον περιμένουνε στον Παράδεισο, αφού τις έζησε, φανατίζεται και γίνεται αποφασιστικός σε τέτοιο σημείο, που σπάνια αποτυχαίνει. Έτσι, εν ονόματι του Θεού, της θρησκείας και των παραγγελμάτων της ηθικής, κάνουνε την δουλίτσα τους οι μεγάλοι και πιάνονται κορόιδα τα κορόιδα με λίγο χασισάκι. Μεγάλη μηχανή, έξυπνη και μεις οι Ευρωπαίοι είμαστε πολύ κορόιδα που πάμε να την βολέψουμε με κεριά, συγχωροχάρτια και μνημόσυνα. Νομίζω;"
"Σταυροφορίες" συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου
Τσιφόρου του Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου